اگر آن حمزه فیلسوف بدست آرد دل ما را

صدها سال پیش چنین سرود حافظ :
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

سالیان سال بعدتر چنین گفت صائب:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
اگر چیزی کسی بخشد زمال خویشتن بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

صدها سال بعد شهریار سرود:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که شور افکند دل ما را

و امروز گل حسین حمزه آرا می نالد:
اگر آن حمزه فیلسوف بدست آرد دل ما را
به روی پر مویش بخشم همین وبسایت گل آرا
برای روی پر مویت از این بهتر نخواهم یافت
تو گر کمتر نویسی چرت، نمی میری، بفهم ما را
از آن صدها شعار پوچ تو را فیلسوف نمی دانند
تو گر فیلسوف می بودی چه می کردی مخ ما را؟
سیگارٍ با تاباک* هرگز چنین افکار کی زاید؟
توهم گر چنینت کرد، مکش ماری جوانا را!

تاباک: تنباکوی معمولی سیگار