تا بحال در دنیای خبر و روزنامه نویسی شاهد ازدواج هنرمندان مشهور، بازیگران سینما یا خوانندگان موسیقی بوده ایم، اما اینبار گزارشی از مراسم ازدواج دو وبلاگ نویس یکی نسبتا مشهور و دیگری در حال تلاش در راه اشتهار را برای شما خوانندگان محترم تهیه کردیم که می خوانید.
حسین درخشان یا حودر یا هودر از نخستین وبلاگ نویسهائی است که بزبان فارسی منتشر می شود و همانطور که خود آرزو داشت قلمرو وبفارسی از صد به ناگاه به هزاران بلاگ رسید! متاسفانه با تعیین خط و مشی غلط و آدرسهای اشتباه، امپراطوری حسین بجای بسط و گسترش رو به اضمحلال آورد.
گل حمزه هم یکی از وبلاگ نویسان خوش ذوق با ارائه وبلاگی نوین به تفسیر سیاسی روز (اشتباه نشود با گوز!) و شب ایران پرداخته و همانطور که خوانندگان مطالبش شاهد هستند، مستقیم و غیر مستقیم راه حسین را پی می گیرد!
در زیر مصاحبه ای را با این دو جوان رعنا ترتیب داده ایم که می خوانید:
حسین و گل آرا جان! در ابتدا از طرف نشریه و هیئت تحریره پیوند میمونتان را تبریک گفته و امیدواریم پای هم پیر شوید نه اینکه از
هم سیر شوید!
حسین: خواهش می کنم که مرسی از اینکه زحمت می کشید و عروسی ما را منعکس می نویسید و امیدوارم که چشم حسودها و اونائی که نمی تونن ببینن کور بشه!
گل آرا: آآآآآمممین
ما: خب گل آرای گل! در ابتدا خودت را معرفی کن و بگو تحصیلات آکادمیک تو در چه حد است.
گل آرا: منم به نوبه خود گل آرا حمزه هستم که از این ببعد به گل آرا درخشان تغییر نام می دهم! در ضمن حسین تو خونه بمن می گه گلی (حسین می خندد) !
تحصیلات آکادمی من هم زیر نظر استاد
دکتر حسن عباسی استاد درس استراتژی و مداخله در امور فلثفتین و دهن کجی به آمریکا درس خواندم!
ما: فکر نمی کنی فلثتین غلط است و فلسطین درست؟
گل آرا: خب شما درستش را بنویسید!
ما: البته! خب این رشته را در چه دانشگاهی .....
گل آرا: دانشگاه شهید ابولفظل العباس (ص)
ما: علاقه شما با حسین از چه وقتی آغاز شد و اصلا چطور با هم آشنا شدید؟
گل آرا: روزی در دانشگاه وقت آزاد داشتیم و به کافی نت دانشگاه رفته بودم که در آنجا دکتر عباسی را دیدم پای رایانه نشسته و از جائی روی مانیتور تند و تند یادداشت بر می دارد! منم که از بچگی علاقه شدیدی به کنجکاوی داشتم آهسته به جائی رفتم تا ببینم استاد کجای اونترنت (ما: اینترنت! گل آرا: نه چون اون از من دور بود با توجه به ضمیر اشاره "این" می شه "اون") را داره سیر می کنه!؟ آنجا دیدم که صفحه حسین است واستاد داشت از مطالب او یادداشت برمی داشت!
حسین در اینجا وسط حرف پرید وبا غرور و افتخار گفت: البته سایت من در ایران فیلتر است اما از کافی نت گلی اینا اینترنت آزاد دارند!
گل آرا: بله خلاصه من آدرس حسین را برداشتم و پای رایانه ای رفته و مطالبش را خواندم! مطالب توپی بود و همش دانشجویان و فعالان زن را مسخره می کرد و نکاتی را که حتی از دید بازجویان مخفی مانده بود را به آنها گوشزد می کرد! البته منم از اونا یادداشت برداشتم و با تعجب دیدم استاد عباسی در کلاس عین مطالب حسین را درس داد بدون ذکر منبع! از آن وقت نسبت به حسین ارادت خاصی پیدا کردم و بعد که
عکسهاش رو در
فلیکردیدم عاشقش هم شدم. بعد از اتمام درسم به کانادا رفتم تا از نزدیک ببینمش! اما در اونوقت حسین دائم در حال سفر به اینور و آنور بود و خونه و آدرسی هم نداشت منهم که زیرهر پل و کوچه خلوتی شبها می رفتم می گفتند حسین دیشب آنجا بوده و چون تابلو شده، امشب نمیاد!
ما: بلاخره چطور حسین را پیدا کردید؟
